🦋 همیشه شعر به راه و قافیه خوب است 🦋

سلامِ ایزد منّان، سلامِ جبرائیل
سلامِ شاهِ شهیدان، به مسلم بن عقیل

به آن نیابتِ عظمایِ سیدالشّهدا
به آن جلالِ خدایی، به آن جمالِ جمیل

شهیدِ عِشق که سر در منایِ دوست گذاشت
به پیشِ پایِ خلیلِ خدا، چو اسماعیل

سلام بر تو که دارد زیارت حرمت
ثوابِ گفتنِ تسبیح وُ خواندنِ تهلیل

زهی مقام! که فرشِ حریمِ حُرمتِ تو
شکنجِ طرّۀ حور است وُ بالِ میکائیل

شعاعِ پرتوِ مهرت، نسیمِ پاکِ بهشت
شرارِ آتشِ قهرت، حجارۀ سجّیل

بر آستانِ درت، آفتاب، سایه‌ نشین
به طاقِ قبّۀ تو، ماهِ آسمان، قندیل

تو بر حقی وُ مرامِ تو حق، امامِ تو حق
به آیه‌ آیۀ قرآن، به مُصحف وُ انجیل

ببین دنائتِ دنیا که از تو بیعت خواست
کسی که پیشِ جلالِ تو بنده‌ ای است، ذلیل

محیطِ کوفه تو را کوچک است وُ روح، بزرگ
از آن به بام شدی کُشته، ای سَلیلِ خلیل!

شروعِ نهضتِ خونینِ کربلا زِ تو شد
زِ نطقِ زینب کبری به شام شد، تکمیل

فرازِ بام، سلامِ امام دادی وُ گفت
میانِ لُجّه‌ ای از خون، جواب، شاهِ قَتیل

به پایِ دوست فکندی سَر از بلندیِ بام
که نقدِ جان، برِ جانان بوَد متاعِ قلیل

مدیحتِ تو «ریاضی»! کجا وُ حضرتِ دوست؟
مگر خدایْ عنایت کند، جزایِ جزیل 🌷

پ.ن:

مسلم که زِ جورِ دشمنِ کافر کیش
در کوفه شهید گشت با حالِ پریش

تا جان به تنش بود به دامن می ریخت
از بهرِ حسین، اشک از دیدهٔ خویش (اختر طوسی) ❤️

پ.ن۲:

گهِ شهادتِ خود مسلم اضطراب نمود
زِ سوزِ دِل به حسین این چنین خطاب نمود

به جرمِ عشقِ توام می کُشند وُ غوغائیست
تو نیز بر سرِ بام آ عجب تماشائیست (اسماعیل تائب تبریزی) ❤️

پ.ن۳:

هنگامی که سپاهِ ابن زیاد لعنه الله با جنابِ مسلم بن عقیل علیه السلام مشغولِ جنگ بود، مردمِ کوفه بوته‌ هایِ خار را آتش می‌ زدند و از بالایِ بام‌ ها رویِ سرِ آن مظلومِ غریب می‌ انداختند و عده‌ ای او را سنگ باران می‌ کردن❗️(الإرشاد، مفید، ج ۲، ص ۵۸) ❤️

بویِ بهشت می وزد از کربلایِ تو
ای کُشته باد جانِ دو عالم فدایِ تو

برخیز وُ باز بر سرِ نی آیه ای بخوان
ای من فدایِ آن سرِ از تن جدایِ تو

اندر منا ذبیح یکی بود وُ زنده رفت
ای صد ذبیح کُشته شده در منایِ تو

رفتی بِه پاسِ حرمتِ کعبه بِه کربلا
شد کعبۀ حقیقیِ دِل کربلایِ تو

اجرِ هزار عمره وُ حج در طوافِ تست
ای مروه وُ صفا بِه فدایِ صفایِ تو

تا با نمازِ خوفِ تو گردد قبولِ حق
شد سجده گاهِ اهلِ یقین خاکِ پایِ تو

با گفتن رضا بقضائك بِه قتلگاه
شد متحد رضایِ خدا با رضایِ تو

تو هر چِه داشتی بِه خدا دادی ای حسین
فردا خداست جل جلاله جزایِ تو 🌷

پ.ن:

🌸 تصویر ولادت حضرت سيد الشهدا (ع)، اثر حسن روح الامین 🌸

هر کس زِ زُلفِ یار، یِکی حلقه وا کند*
ایزد هزار حاجتِ او را روا کند

صدها فرشته بوسه بر آن دست می‌ زنند*
کز کارِ خلق یِک گرهِ بسته وا کند

اصلاحِ کارِ خلق، نه در حدّ ما وُ توست*
از دستِ ما چِه کار برآید؟ خدا کند

کشتی شکست وُ ساحلِ امّید، ناپدید*
کو یِک دلِ شکسته که ما را دعا کند؟

ما میهمانِ خوانِ عنایاتِ ایزدیم*
مهمان خطاست اینهمه چون وُ چرا کند

یا رب! مرا هزار زبان دِه که هر زبان*
روزی هزار مرتبه شکرِ تو را کند

آشفته کرد زُلفِ خود وُ روزگارِ من*
با زُلفِ خود چِه کرد که در حقِ ما کند!

در شهرِ عِشق، بوسه شفابخشِ دردهاست*
کو دِلبری که دردِ ریاضی دوا کند 🌷