🦋 همیشه شعر به راه و قافیه خوب است 🦋

🟦 آیا این همۀ آن مظالمی است كه بر مستضعفینِ عالم روا داشته‌ اند؟ در جهانی كه دستِ جنایتكاران را تا اینجا باز گذاشته‌ اند كه هرچه می‌ خواهند بكنند و هیچ فریادِ اعتراضی از هیچ جا برنخیزد، چگونه می‌ توان حتی لحظه‌ ای از مبارزه با كفر و شرك و استكبار غافل شد؟ آیا می‌ توان دِل به عافیت خوش داشت و چشم بر این همه ظلم فرو بست؟ و مگر این همۀ آن مظالمی است كه بر مستضعفینِ عالم روا داشته‌ اند؟ چگونه می‌ توان از یادِ مظلومانِ آفریقا و آسیا و آمریكا و اقیانوسیه غافل شد؟

🟥 آنها همه مادر و پدر و فرزند و خواهر و برادر دارند و در رگ‌ هایشان خونی به سرخیِ شقایقِ دشت‌ هایِ خوزستان جاری است. آیا این ما هستیم كه باید تاوانِ عیشِ دنیاپرستان را پس بدهیم؟ ما اهلِ ولایت و اطاعت هستیم و دِل به فرمانِ عشق سپرده‌ ایم. هنگامِ جنگ اهلِ جنگیم و هنگامِ صلح اهلِ صبر، امّا نه آنكه دِل به فراغت بسپاریم و از افقِ خونبارِ آینده غافل شویم. از آسمان ندا می‌ رسد كه «فاذا فر‌غت فانصب و الی ربك فار‌غب» (انشراح / ٧)، یعنی كه چون فارغ شدی دِل به فراغت نسپار و آماده باش تا بارِ دیگر فرمان چه در رسد.

🟩 ‌‌یأس از جنودِ شیطان است و مؤ‌من هرگز دِل به یأس نمی‌ بازد. طغیانِ آبِ رودخانه ابتلایی است كه ایمانِ من و تو در كشاكشِ مبارزه آزموده شود، اگرنه همۀ ذراتِ جهان، از پای تا سر، مُسَخرِ اولیایِ خدا هستند. انگیزه‌ هایِ مادی در وجودِ انسان ذخایری محدود دارند و تنها ایمان است كه راه به خزائنِ نامحدودِ غیب دارد. انسانِ متقی هرگز به بن‌ بست نمی‌ رسد، چرا كه رزقِ او از طُرقی لایحتسب نازل می‌ شود.

🟪 دنیا علی‌ الظاهر در كفِ شیاطین است. آنها به سرچشمۀ قدرت‌ هایِ مادیِ جهان دست یافته‌ اند و در سایۀ وحشت بارِ تكنولوژی، حاكمیتِ ستم‌ بارِ خود را بر جهان گسترده‌ اند. امّا عصرِ جاهلیّتِ كنونی هم به تمامیّت رسیده است و جهانِ آینده جهانِ اسلام است، اگرچه كفار و مشركین خوش نداشته باشند. آنها می‌ كوشند كه با همۀ آنچه در اختیار دارند ما را به بن‌ بست بكشانند، امّا نمی‌ دانند كه تقوا مفتاحِ الفرج است و پیروزیِ ما از طرقی لایحتسب می‌ رسد، از راه‌ هایی كه خداوند جز بر متقین نمی‌ گشاید.

🟧 وقتی انسان در می‌ یابد كه ارادۀ حق در كرۀ زمین باید با دستانِ او متحقق شود، دیگر چگونه دست از تلاش بر دارد؟ نه، یأس از جنودِ شیطان است.